Geheel geweven en geknoopt van wolsoorten in kombinaties met linnen en fantasiedraden.
Dit projekt is al vele jaren geleden van start gegaan en is meer dan 20 jaar geleden onbewust begonnen bij een zeer oude boom, waardoor ik me bewust werd dat alles meer uiting van een innerlijk proces is en daardoor hielp de situatie waarin ik toen zat ook van een andere kant te bekijken.
Mijn behoefte groeide om een “Wollen Bomenbos” te gaan weven, om twaalf grote stammen te maken die maatschappelijke ontwikkelingen laten zien. En deze zo in een opstelling te brengen dat men om deze stammen kan lopen en zich daardoor “waant” in een bos.
Dus als er -vanwege de ontbossingen- geen bossen meer over mochten zijn, hopen wij toch deze boomstamkleden als aandenken te hebben.
Hout lijkt het tegendeel van wol, het is plantaardig, wol daarintegen dierlijk, ’s zomers krijgen wij de prachtigste vachten -van de zichtbare levens- of etherkrachten- van het schaap, die soepel, meegaand en daardoor niet makkelijk in die vorm te brengen en te houden is.
Iedere geweven en geknoopte “boomstam” heeft een thema, zegt iets over een aspekt in onze samenleving. De ontwerpen van de “bloemenboomstam” en de “Rat-race-stam” zijn klaar, velen zullen -indien mogelijk- volgen.
Klaar zijn b.v. een gewonde boomstam, vanwege het feit hoe wij met “onze” bomen omgaan. Deze is in twee stukken geweven, vanwege de dualitiet van ons handelen. Een is als “het gulden vlies”, een andere is geïnspireerd op het Oerprincipe, waar wij (stads)mensen zover vanaf raken door onze maakbare leefstijl
De bloemenboomstam is ontstaan door “onze manipulatiedrift”, door het een met het ander samen te voegen of te manipuleren, wat vooruitgang wordt genoemd, maar nog meer vervreemding kan op leveren van wie we in wezen zijn. De “rat-raceboomstam” laat zien dat over elkaar kruipende ratjes hun doel willen bereiken, geïnspireerd op de maatschappelijke “rat-race”.
De “Stammen” zijn net zoals onze leefstijl, nl. ….veel buitenkant……, ze wortelen niet en hebben geen kruin!
De denkprocessen die de filosofen ons hebben aangereikt leren we amper, laat staan dat we deze in ons leven gebruiken. Echt kunnen denken, door b.v. vooruit denken, of denken in het nu, of zelfs nadenken, is het verstandelijke denken geworden, we denken dat we kunnen denken via het verstand, dan zijn we ver-stand-ig (stand van ver) en dus prima bezig, toch? Maar zijn we dat ook? Met dit project daag ik niet alleen mezelf uit, maar ook de kijker die in dit schouwspel mee doet……
Fotografie: Remon Groenendaal